By Η Πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου, σε ομιλία της, για τη Μέρα Μνήμης Κρατητηρίων στην Κοκκινοτριμιθιά, είπε ότι η γενιά του 1955-1959 ύψωσε υπερήφανα τη σημαία του αγώνα για ελευθερία. «Τόλμησε να αναμετρηθεί άφοβα με μια αποικιοκρατική δύναμη και να διεκδικήσει το αυτονόητο, το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε λαού για ελευθερία, αυτοδιάθεση και εθνικό αυτοπροσδιορισμό. Εμπνευσμένοι από το ηρωικό ελληνικό παρελθόν μας, οι αγωνιστές του 1955-1959, επώνυμοι και ανώνυμοι, υπήρξαν άξιοι συντελεστές ενός μνημειώδους κεφαλαίου της κυπριακής ιστορίας».
Σημείωσε ότι στις κρίσιμες στιγμές που διανύουμε σήμερα, όπου η δημοκρατία όσο ποτέ άλλοτε δεν είναι δεδομένη και η απειλή μιας νέας παγκόσμιας σύρραξης προβάλλει εφιαλτική, «επιβάλλεται να γυρνάμε το βλέμμα στο ηρωικό παρελθόν μας, για να προσδιορίζουμε το μέλλον μας».
Είπε ότι σκόπιμα επιλέγει να παρευρίσκεται στα κρατητήρια, «γιατί είναι μια επώδυνη υπόμνηση του μεγάλου χρέους που έχουμε ως πολιτεία απέναντι στους ανθρώπους που μαρτύρησαν υποφέροντας τα πάνδεινα και υπερβαίνοντας το “εγώ” για το “εμείς”».
Η έναρξη της λειτουργίας των Κρατητηρίων Κοκκινοτριμιθιάς την 21η Νοεμβρίου 1955 ήταν το αποτέλεσμα της διά νόμου κατάργησης από τους Βρετανούς αποικιοκράτες του δικαιώματος habeas corpus, στις 15 Ιουλίου 1955, που επέτρεπε την προσωποκράτηση και τη φυλάκιση, χωρίς τη διατύπωση κατηγορίας και χωρίς τη διεξαγωγή δίκης, οποιουδήποτε προσώπου εναντίον του οποίου υπήρχαν υποψίες ότι ήταν μέλος ή διατηρούσε σχέσεις με την ΕΟΚΑ, είπε η Πρόεδρος της Βουλής.
Τέλος, δήλωσε “Τα κολαστήρια έκλεισαν τις πύλες τους στις 22 Φεβρουαρίου 1959, μετά τη λήξη του Αγώνα και την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, σημείωσε η Πρόεδρος της Βουλής. «Στέκουν όμως μέχρι σήμερα, για πάντα «κατοικητήριο της ψυχής του Απελευθερωτικού Αγώνα 1955-1959», για να υπενθυμίζουν στις νέες γενιές το εθνικό μας χρέος για λύτρωση και λευτεριά”.
