By Διαβάζοντας όμως το τρίτομο έργο του Ανδρέα Μποννάτου «Σκοτεινή Ντίβα. Ιστορίες παγκόσμιας προδοσίας», που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τις εκδόσεις «Τεύθις», αντιλαμβάνεται πως υπήρχαν πολλά, καλά κρυμμένα μυστικά που δεν είχαν έρθει μέχρι σήμερα στο φως είτε γιατί η ίδια το επέλεξε είτε επειδή κάποιοι είχαν σοβαρούς λόγους να τα αποσιωπήσουν.
Σε αυτές τις άγνωστες πτυχές της ζωής της Ελληνίδας ντίβας ρίχνει φως ο δημοσιογράφος Ανδρέας Γ. Χριστοδουλάκης, όπως είναι το πραγματικό όνομα του συγγραφέα, αναδεικνύοντας αθέατες στιγμές της νεότερης ελληνικής αλλά και παγκόσμιας ιστορίας, με τις οποίες η ίδια μοιραία συνδέθηκε.
Ισχυρές προσωπικότητες, δόξα, επιτυχίες, έρωτες, πάθη, όνειρα, ματαιώσεις, πόνος, βία, προδοσία, πολιτική, χρήμα, μυστικές υπηρεσίες, δολοφονίες, εκδίκηση μπλέκονται στις περίπου 2.000 σελίδες των τριών τόμων της έκδοσης, η οποία συνδυάζει τις προσωπικές μαρτυρίες με τα γεγονότα και τη μυθιστορηματική πλοκή. «Το βιβλίο δεν είναι ακριβές ιστορικό αφήγημα, ούτε ρεπορτάζ δημοσιογραφικού χαρακτήρα, αλλά ένα μείγμα μύθου και ιστορίας.
Η κοπιώδης συλλογή των επί μέρους ιστοριών αλλά και η δύσκολη ταξινόμησή τους κράτησε πάνω-κάτω 14 χρόνια. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα “χρονολόγιο μυθιστορίας” και όχι ένα ιστορικό βιβλίο», επισημαίνει ο συγγραφέας, ενώ αναφέρει και τα πρόσωπα που διηγήθηκαν τις ιστορίες αυτές, όλοι άνθρωποι που έζησαν πολύ κοντά στη Μαρία Κάλλας και τον Αριστοτέλη Ωνάση, άλλους με το πραγματικό τους όνομα και άλλους πάλι με ψευδώνυμο μετά από επιθυμία τους.
Μεταξύ αυτών ο Advocate, μυθιστορηματικός χαρακτήρας αποτελούμενος από τρία υπαρκτά πρόσωπα που έζησαν πολύ κοντά στην Κάλλας, ο Ιωάννης Γεωργάκης, νομικός και εξ απορρήτων του Ωνάση, η αμπιγιέζ της, Τζοβάννα Λομάτσι, και η πιστή οικονόμος του Αρίστου, Γεωργία Βέτα, αλλά και ο στενός συνεργάτης του, Παύλος Ιωαννίδης.
Ο παραγιός
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι πατέρας της Μαρίας Κάλλας ήταν ο φαρμακοποιός Γεώργιος Καλογερόπουλος. Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της έκδοσης, ο βιολογικός της πατέρας ήταν ένας ψηλός και γοητευτικός νέος από την ορεινή Αρκαδία που λεγόταν Χρήστος Τρέμπελης ή Τρεμπέλας και ήταν παραγιός του Καλογερόπουλου, στον Μελιγαλά όπου ζούσε μαζί με τη σύζυγό του, Λίτσα, και τη μικρή κόρη τους, Υακίνθη.
Ο Καλογερόπουλος ήθελε, όμως, γιο. Μετά από πολλές προσπάθειες η Λίτσα έμεινε και πάλι έγκυος και το 1920 έφερε στον κόσμο έναν γιο, που τον ονόμασαν Βασίλη. Το ζευγάρι έδειχνε πλέον ευτυχισμένο, αλλά η μοίρα τούς φέρθηκε σκληρά. Το 1922 ο Βασίλης πέθανε από μηνιγγίτιδα. Αυτό απομάκρυνε το ζευγάρι και τούς έκανε εχθρικούς. Ηταν το πρώτο αγόρι ο Βασίλης, πολύ σημαντικό για την ελληνική οικογένεια και ο Γεώργιος κατηγορούσε άδικα τη Λίτσα για τον θάνατό του, παρόλο που εκείνη την εποχή, πριν την πενικιλίνη, η μηνιγγίτιδα και ο τύφος θέριζαν τα παιδάκια…
Ο Γεώργιος Καλογερόπουλος εκείνη την εποχή είχε επίσης πολλές ερωμένες ως περίοπτος φαρμακοποιός, αλλά και μία απαγορευμένη εξωσυζυγική σχέση με τη 17χρονη (ανήλικη τότε, στα 21 γινόταν η ενηλικίωση) κόρη του δημάρχου της περιοχής. Τον Αύγουστο του 1923, με τη Λίτσα έγκυο, ο Καλογερόπουλος πούλησε ξαφνικά το φαρμακείο και τα κτήματα της οικογένειας και μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη.
Η Λίτσα τον κατηγόρησε πως «την κουβαλά άρον άρον στην Αμερική παρόλο που δεν είχαν οικονομική ανάγκη, διότι απλούστατα είχε γκαστρώσει την κόρη του δημάρχου και φοβήθηκε το σκάνδαλο. Ο Γεώργιος τής απάντησε εμμέσως αλλά σαφώς: “κι εσύ γκαστρώθηκες πάρα πολύ εύκολα και απορώ πότε πρόλαβες…”.
Οπως εξομολογήθηκε αργότερα η Λίτσα στη Μαρία, ο νεαρός και σφριγηλός Χρήστος είχε και πολύ ωραία φωνή. Σε όλα τα πανηγύρια τον προσκαλούσαν να τραγουδήσει. Κάποιοι χωριανοί τού είχαν κολλήσει το παρατσούκλι “ο τενόρος”. Επίσης, η Μαρία είχε ύψος λίγο πάνω από 1,70 (ίσως και 1,72 – πολύ ψηλή για τη γενιά της), ενώ ο Καλογερόπουλος ήταν μόλις 1,68 και ο ψυχογιός του, Χρήστος, ήταν ένα πανύψηλο παλικάρι, γύρω στο 1,80…».
Η οικογένεια αποτελούσε για τη Μαρία Κάλλας μια ισόβια, βαθιά πληγή, καθώς, την αντιμετώπιζε με ζήλια, φθόνο και ιδιοτέλεια, γεγονός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή της: «Το Δεκέμβριο του 1972 πέθανε ο πατέρας της Γεώργιος Καλογερόπουλος και η Μαρία αποφάσισε να μην πάει στην κηδεία. “Δεν με αγάπησε ποτέ πραγματικά, πάντα με θεωρούσε κόρη άλλου άνδρα, δεν μου έδειξε στοργή, μόνο λεφτά μου ζήταγε. Δεν θα πάω. Ούτε με τη Λίτσα και την Υακίνθη με δένει κάτι, είμαστε τρεις ξένες γυναίκες», είχε πει τότε στον Advocate.
Τρεις δωσίλογοι
Ενα σοκαριστικό γεγονός, που συνέβη κατά τη διάρκεια της Κατοχής, σημάδεψε την ψυχή και το κορμί της 21 ετών τότε Μαρίας. Τρεις άνδρες, δωσίλογοι, συνεργάτες των κατακτητών, γνώριμοι της μητέρας της, η οποία εκείνη την εποχή εκδιδόταν στους Γερμανούς με ανταλλάγματα, τη βίασαν άγρια μέσα στο σπίτι της επειδή τόλμησε να βοηθήσει μια νεαρή εβραιοπούλα να εξασφαλίσει λίγο γάλα για το μωρό της!
Η διήγηση της γυναίκας που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του φρικιαστικού περιστατικού είναι ανατριχιαστική: «Ο Μιχαλόπουλος αρχίζει να τη χαστουκίζει και ακολουθεί και ο Ζαχαράκης που την απειλεί πως θα τη σφάξει αν μιλήσει. Ο Γκιουλέκος τής σκίζει τα ρούχα και της φωνάζει “παριστάνεις την πριγκίπισσα επειδή τραγουδάς μωρή πουτάνα, και δεν μάς καταδέχεσαι; Τώρα θα δεις!”. Τη ρίχνει στο κρεβάτι και λέει στον Ζαχαράκη και τον Μιχαλόπουλο να της κρατήσουν τα χέρια και τα πόδια. Η Μαρία μένει ανήμπορη να αντιδράσει. Ο Γκιουλέκος τη χαστουκίζει με μανία και στη συνέχεια τη βιάζει. Μετά… Γκιουλέκος και Ζαχαράκης αλλάζουν ρόλους και τη βιάζει ο δεύτερος. Η Μαρία είναι σχεδόν λιπόθυμη…».
Σύντομα η νεαρή κοπέλα θα ανακαλύψει, σοκαρισμένη και έντρομη, πως κατά τη διάρκεια του βιασμού της έμεινε έγκυος, αλλά με τη βοήθεια της αγαπημένης δασκάλας της, της Ελβίρας ντε Χιλντάλγκο, και του διευθυντή του Βασιλικού Ωδείου, Κωστή Μπαστιά, θα κάνει μυστικά έκτρωση μετά την οποία, όμως, μαθαίνει πως θα δυσκολευτεί στο μέλλον να κάνει παιδιά. Και η δυσοίωνη πρόβλεψη βγήκε αληθινή.
Μοιραίος έρωτας
Η πολυτάραχη ερωτική σχέση της Μαρίας Κάλλας με τον Αριστοτέλη Ωνάση έλαβε μυθικές διαστάσεις. Συνήθως παρουσιάζεται ως ο μοιραίος έρωτας μεταξύ δύο ισχυρών προσωπικοτήτων, που ήταν γραφτό να συναντηθούν και να μοιραστούν έντονες εμπειρίες, καλές και άσχημες, χωρίς να καταφέρουν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλο.
Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στις σελίδες της «Σκοτεινής Ντίβας», ωστόσο, δεν ήταν έτσι τα πράγματα: «Ο ερωτισμός ανάμεσά τους ήταν ορατός. Ήταν όμως υστερόβουλος και για τους δύο. Ο Ωνάσης αναζητούσε μια διάσημη σύντροφο για να ολοκληρώσει την παγκόσμια επικοινωνιακή του προβολή και κυρίως να βελτιώσει τη δημόσια εικόνα του μετά τις περιπέτειες με την αμερικανική δικαιοσύνη. Η Μαρία αναζητούσε ασφάλεια, γάμο και παιδί. Οχι απαραιτήτως μ΄ αυτή τη σειρά. Οι άνθρωποι που έζησαν από κοντά το ξεκίνημα της σχέσης τους, όπως ο Ιωάννης Γεωργάκης, ο Advocate, η Γεωργία Βέττα, ο Κωνσταντίνος Γράτσος, μιλούν για “ενθουσιασμό με προσχεδιασμό, αλλά όχι παθιασμένο έρωτα από την Κάλλας. Απλώς η Μαρία όσο έβλεπε πως δεν ερχόταν ένα παιδί μεταξύ τους (ιδιαίτερα μετά την αποβολή του 1960) γινόταν όλο και πιο νευρική, πιο πιεστική. Τότε, για να κρατήσει τον Ωνάση, μεταβλήθηκε σε μια παθιασμένη, υποταγμένη ερωμένη μήπως και τον πείσει να τεκνοποιήσουν… Έχοντας υποφέρει από τον Μενεγκίνι τα τελευταία 4-5 χρόνια, αναζητούσε διέξοδο».
Η αμφισεξουαλικότητα
Στην έκδοση γίνεται εκτεταμένη αναφορά, για πρώτη φορά, στην αμφισεξουαλικότητα της Κάλλας, που η ίδια θεωρούσε πως είχε πλήρως αποδεχτεί, αλλά δεν τολμούσε να την αποκαλύψει. Γύρω στο 1970 είχε εξομολογηθεί στον Advocate: «Έχω πειστεί τελικά πως οι άνθρωποι έχουν διπλό ερωτικό ένστικτο: ένα που τούς οδηγεί στο ίδιο φύλο και ένα που τούς οδηγεί στο άλλο φύλο.
Τελικά κάποιοι επιλέγουν να είναι ομοσέξουαλ, κάποιοι να είναι αμφισεξουαλικοί. Οι περισσότεροι παραμένουν ετεροσεξουαλικοί, είτε είναι στην πραγματικότητα είτε όχι. Δεν τολμούν να δείξουν αυτό που είναι, οι κοινωνίες μας είναι υποκριτικές και συντηρητικές. Στο τέλος την πληρώνουμε πάντα εμείς οι γυναίκες, ως πότε θα συμβαίνει αυτό;
Εγώ στη ζωή μου έχω ερωτευτεί σίγουρα τον Ωνάση και λίγο τον Τζιουζέππε (ντι Στέφανο). Με τους άλλους ήταν είτε από ανάγκη, όπως με τον Μενεγκίνι και τον Μπαγκαρόζι, είτε καταναγκασμός όπως με το κάθαρμα τον Γκαετάνο Πομάρι. Ηθελα ένα παιδί από τον Αρίστο, ακόμα και αφού έπαψα να είμαι ερωτευμένη μαζί του. Μου το στέρησε.
Όμως την καλύτερη ερωτική σχέση την είχα με γυναίκες. Κυρίως με την Ελβίρα. Ήταν μεγάλος έρωτας. Αλλά και με τη Μαρλένε ήταν έρωτας και με τη Σάρα Τάκερ, ακόμα και με την Εβίτα (Περόν), αυτή η μία νύχτα έμεινε βαθιά χαραγμένη μέσα μου. Οπως και η πανέμορφη Τζοβάννα μου (Λομάτσι) ήταν έρωτας που με ανανέωσε σε μια δύσκολη στιγμή. Δεν είναι μυστήριο αυτό και δεν πρέπει να είναι απαγορευμένο».
Με βάση την παραπάνω μαρτυρία, αλλά και μέσα από πολλά γεγονότα που αναφέρονται στα τρία βιβλία, ο ισόβιος έρωτας της Μαρίας Κάλλας ήταν η Ισπανίδα υψίφωνος και δασκάλα της Ελβίρα ντε Χιντάλγκο, η οποία υπήρξε δυναμικά παρούσα σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής της: «Η ντε Χιντάλγκο δεν έμελλε να γίνει απλώς ο άνθρωπος που έχτισε φωνητικά και τεχνικά τον μύθο της Κάλλας, αλλά η καλή νεράιδα σε δύσκολες και κρίσιμες στιγμές. ‘Εμελλε όμως να είναι και ένας φλογερός έρωτας για τη Μαρία, αρκετά χρόνια αργότερα, το 1950… Αποφάσισαν να χωρίσουν ερωτικά το 1952… Η Ντε Χιντάλγκο, που την αγαπούσε παράφορα, αποφάσισε τον χωρισμό για να αφήσει απερίσπαστη τη Μαρία και στην προσωπική της ζωή: “Σού αξίζει να κάνεις ένα παιδί, να γίνεις μητέρα αφού το θέλεις τόσο πολύ, αγάπη μου. ‘Οσο έχεις εμένα να μπαινοβγαίνω στη ζωή σου, αυτό θα είναι πολύ δύσκολο. Για τον λόγο αυτό παίρνω την απόφαση να μείνουμε δυο υπέροχες φίλες, να είμαι σύμβουλός σου, αλλά να μην κάνουμε έρωτα”, της είχε πει το 1952».
Στην έκδοση γίνεται αναφορά και σε άλλες γυναίκες με τις οποίες είχε συνδεθεί ερωτικά η Μαρία Κάλλας κατά τη διάρκεια της ζωής της. Ανάμεσά τους η Εβίτα Περόν, με την οποία έζησε μια βραδιά έντονου πάθους, το 1949, μετά τη συναυλία που έδωσε στο Προεδρικό Μέγαρο της Αργεντινής, η διάσημη Μαρλέν Ντίντριχ.
Το μυστικό του Ωνάση
Ήταν ξεκάθαρο ότι ο Ωνάσης μετά την απόκτηση του Αλέξανδρου και της Χριστίνας, με την Τίνα Λιβανού δεν ήθελε άλλα παιδιά. Γεγονός περίεργο για έναν ισχυρό άνδρα, καθώς οι περισσότεροι επιδίωκαν να δημιουργήσουν πολυμελείς οικογένειες για να έχει συνέχεια το όνομά τους. Μέσα από τις σελίδες της τρίτομης έκδοσης αποκαλύπτεται, για πρώτη φορά, το σκοτεινό μυστικό του Ωνάση: «Τελικά, μετά τον θάνατο του Ωνάση, αλλά και μετά τον θάνατο της κόρης του Χριστίνας, το 1988, αναδύθηκε η βασανιστική αλήθεια: ο Ωνάσης είχε ιστορικό σχιζοφρένειας στην οικογένειά του από την πλευρά της οικογένειας Δόλογλου, από τη μητέρα του, Πηνελόπη. Ο Σωκράτης Ωνάσης, πατέρας του Αριστοτέλη, παντρεύτηκε την 20χρονη Πηνελόπη Δόλογλου, με την οποία απέκτησε την Αρτεμη (1900-1981) και τον Αριστοτέλη (1901-1975). Η μητέρα τους Πηνελόπη πέθανε σε ηλικία 30 ετών.
Ο Αριστοτέλης ήταν εντεκάχρονο αγόρι που καταλάβαινε τα πάντα. Κατάλαβε ότι η μητέρα του πέθανε άρρωστη. Πολύ αργότερα, κατάλαβε πως η μητέρα του κουβαλούσε κάποιο βαρύ ψυχικό νόσημα, μια μορφή σχιζοφρένειας… Η Πηνελόπη πέθανε τελικά από τις παρενέργειες ενός πειραματικού φαρμάκου, που της έδωσαν Γάλλοι γιατροί».
Η ασθένεια χτύπησε και την κόρη της μεγαλύτερης αδελφής του, Πόπη Παπανικολάου, η οποία εμφάνισε συμπτώματα παράνοιας σε ηλικία 18-20 ετών και αυτοκτόνησε στα 27 της.
Ηταν, λοιπόν, λογικό να κουβαλά ο Ωνάσης τον φόβο, ωστόσο δεν μιλούσε ποτέ γι’ αυτό: «Ο Αρίστος έκρυψε το θέμα και από τη σύζυγό του Τίνα, την οποία όμως υποχρέωσε να κάνει όλα τα τεστ σωματικής και ψυχικής υγείας πριν μείνει έγκυος στον Αλέξανδρο. Τα έκανε και ο ίδιος, όλα πήγαν καλά. Αργότερα έκανε σωματικό, νευρολογικό και ψυχαναλυτικό τεστ στον Αλέξανδρο δύο φορές. Και ο Αλέξανδρος ήταν υγιέστατος, κάτι που έκανε τον Αρίστο να ηρεμήσει. Η Χριστίνα, σύμφωνα με τον στενό συνεργάτη του Ωνάση, Ιωάννη Γεωργάκη, “ήταν ένα κορίτσι διπολικό, προβληματικό, που μάλλον είχε κληρονομήσει την ψυχοπάθεια της μητέρας του Αρίστου».
Δολοφονία ο θάνατος;
Όταν η Μαρία Κάλλας έφυγε από τη ζωή, το 1977, σε ηλικία 53 ετών, η επίσημη αιτία θανάτου ήταν καρδιακή προσβολή. Στην έκδοση όμως, γίνεται λόγος για δολοφονία: «Μετά το 1975, η Μαρία είχε πάρει τον τελευταίο της δρόμο, δεν είχε γυρισμό, αλλά δεν μπορούσα να βλέπω την αδελφή της Υακίνθη, τη Βάσω Δεβετζή και τον Γάλλο αγαπητικό της να την τριγυρίζουν σαν ύαινες για να της πάρουν την περιουσία. Ωστόσο, δεν μπορούσα να κάνω κάτι, η Υακίνθη ήταν η πιο στενή συγγενής, ενώ ζούσε και η μητέρα της, η Λίτσα, που δικαιολογούσε τις άθλιες τακτικές της Υακίνθης», διηγείται ο Advocate.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο θάνατος της Κάλλας δεν προήλθε από φυσικά αίτια: «Πιστεύω απόλυτα ότι οι διαβολικοί τρεις επέσπευσαν την εξόντωση της Μαρίας όταν έμαθαν πως εγώ, σε συνεννόηση με την Πριγκίπισσα Γκρέης, είχα ετοιμάσει τη μετακόμισή της στο Μονακό. Η μετακόμιση θα γινόταν την Πρωτοχρονιά του 1978. Αυτή η ελεεινή τριάδα θα έχανε τα χρήματα της Μαρίας και την εξόντωσε…
Είχε τον τελευταίο καιρό της ζωής της κατάθλιψη και κρίσεις πανικού η Μαρία και τότε ζητούσε από τη Δεβετζή περισσότερα ηρεμιστικά χάπια. Σύμφωνα με τις συνταγές των γιατρών, αυτά τα χάπια πρέπει να τα παίρνεις σε συγκεκριμένες δόσεις… Μαζί με τον άθλιο ζιγκολό της Δεβετζή συνέλαβαν το σχέδιο να τής δίνουν μεγαλύτερες ποσότητες βαρβιτουρικών και μετά να αυξομειώνουν απότομα τις δόσεις μέχρι να τη στείλουν στον θάνατο… Ηταν καλυμμένη δολοφονία για την οποία δεν τιμωρήθηκε κανείς!».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Getty images / Ideal image
