By «Το μετάλλιο της Ελλάδας ανήκει και στην Κύπρο»
Η φράση αυτή, από τα χείλη του προέδρου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μπάσκετ, δεν ήταν τυπική φιλοφρόνηση· ήταν αναγνώριση. Η Κύπρος κέρδισε με το σπαθί της ένα κομμάτι από τη λάμψη της κορυφής, φιλοξενώντας έναν όμιλο του EuroBasket στη Λεμεσό που έδειξε σε όλη την Ευρώπη πως μια «μικρή χώρα» μπορεί να σκεφτεί και να δράσει με μεγάλα μέτρα.
Σε μια συγκυρία όπου ο δημόσιος λόγος συχνά πνίγεται στη γκρίνια και την υπερβολή, η επιτυχία αυτή είναι μια δυνατή υπενθύμιση: η Κύπρος έχει ανθρώπους που οραματίζονται, ρισκάρουν και παραδίδουν αποτέλεσμα. Δεν είναι θεωρία· το είδαμε να ξεδιπλώνεται στο παρκέ και στις εξέδρες, όταν ο ίδιος ο πρόεδρος της FIBA μίλησε με θαυμασμό για το επίπεδο της διοργάνωσης.
Στο κέντρο αυτής της ιστορίας βρίσκεται ο Αντρέας Μουζουρίδης, ο νεαρός πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. Δικός του ήταν ο αρχικός σχεδιασμός, δική του και η επιμονή. Με τη βοήθεια του κράτους, του Προέδρου της Δημοκρατίας που στήριξε έμπρακτα το εγχείρημα, του προέδρου του ΚΟΑ και μιας ομάδας συνεργατών που δούλεψαν αθόρυβα, το σχέδιο έγινε πράξη.
Κάποτε θα ακουγόταν ουτοπικό να φιλοξενήσει η Λεμεσός μια τέτοια διοργάνωση. Σήμερα, είναι ένα γεγονός που γράφτηκε στην αθλητική ιστορία της χώρας και άφησε πίσω του κάτι περισσότερο από μπασκετικές αναμνήσεις: μια απόδειξη ότι η αυτοπεποίθηση δεν μετριέται σε τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Αυτό είναι το πραγματικό κέρδος. Όχι μόνο η αποδοχή της διεθνούς κοινότητας, αλλά το μήνυμα ότι η Κύπρος μπορεί να κοιτάζει μπροστά χωρίς το «σύμπλεγμα του μικρού». Το μετάλλιο της Ελλάδας μπορεί να είναι και δικό μας – κυρίως, όμως, είναι το σημάδι ότι οι τόλμηροι μπορούν να αλλάξουν την αφήγηση ενός ολόκληρου τόπου.
