By Στη διάρκεια του προδοτικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974, η μάχη που ξέσπασε γύρω από την Αρχιεπισκοπή στη Λευκωσία άφησε ανεξίτηλα σημάδια, όχι μόνο στην ιστορία, αλλά και σε ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης. Οι σφαίρες που ανταλλάχθηκαν εκείνο το μοιραίο πρωινό, χτύπησαν το Άγαλμα της Ελευθερίας, αφήνοντας μια βαθιά τρύπα στο σημείο της καρδιάς του—ένα συμβολικό πλήγμα που αποτυπώνει τον πόνο και τις πληγές του κυπριακού ελληνισμού.
Το άγαλμα, που βρίσκεται απέναντι από την Αρχιεπισκοπή, στην οδό Κοραή, ήταν καλυμμένο με λευκό πανί το καλοκαίρι του 1974, ενόψει των επίσημων εγκαινίων που θα πραγματοποιούνταν από τον τότε Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ωστόσο, τα τραγικά γεγονότα του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής που ακολούθησε, ανέβαλαν την τελετή επ’ αόριστον.
Φέτος, σχεδόν 51 χρόνια μετά, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, σε συνεργασία με το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959, τους Συνδέσμους Αγωνιστών, το Ίδρυμα Απελευθερωτικού Αγώνα και τον Επαρχιακό Οργανισμό Αυτοδιοίκησης Λευκωσίας, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την τελετή εγκαινίων την Κυριακή 30 Μαρτίου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 70 χρόνων από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.
Πρόσφατα, με αφορμή μια αναφορά στον κυριακάτικο «Φιλελεύθερο», ο δημοσιογράφος Λάζαρος Μαύρος έφερε στο φως φωτογραφίες που αποδεικνύουν το σημάδι της σφαίρας στην καρδιά του αγάλματος. Όπως ανέφερε, μια βολίδα διαμετρήματος 12,7 χιλιοστών άφησε την πληγή στην Ελευθερία, ενώ μια δεύτερη σφαίρα χτύπησε το κεφάλι μιας από τις μορφές του μνημείου.
Το Άγαλμα της Ελευθερίας, έργο του γλύπτη Ιωάννη Νοταρά, ολοκληρώθηκε το 1973, αλλά παρέμεινε καλυμμένο για 13 χρόνια. Το 1987, η Βουλή των Αντιπροσώπων το ανακήρυξε επίσημα ως Μνημείο του Αγώνα της ΕΟΚΑ και τότε αποκαλύφθηκαν οι πληγές του από τις σφαίρες της μάχης.
Σήμερα, η “κτυπημένη” Ελευθερία, με τις πληγές της ορατές, παραμένει σύμβολο της αντοχής και της θυσίας του κυπριακού λαού. Ένα μνημείο που κουβαλά τη βαριά ιστορία μιας πατρίδας που συνεχίζει να αιμορραγεί, αλλά και να αγωνίζεται για δικαιοσύνη και ελευθερία.
